Wandelen in een ziek Landschap

In de Supermarkt kunnen er zo af en toe erg interessante gesprekken ontstaan. Zo ben ik afgelopen vrijdag gevraagd hoe het gaat met mijn visie over het wonen. Maar vooral in relatie tot het landschap. Ik kon vertellen dat de ontwikkelingen zeker niet stil liggen. Als reactie kreeg ik dat het erg mooi is dat de visie blijft bewegen en dat dat uiteindelijk een vervolg gaat krijgen. Ik sprak enkel de hoop uit om dat uiteindelijk vorm te kunnen geven. Mijn gesprekspartner legde de link met een boek wat hij aan het lezen was: ‘Wandelen met Meester Li’. Zijn uitleg intrigeerde mij en ik voelde dat ik dat boek ook moest lezen. Een dag later lag dit boek op mijn deurmat. Toen ik het uitpakte zag ik de subtitel ‘Over de Tao van het landschap’. Met interesse ben ik gelijk gaan lezen. Het bleek een feest van herkenning.

Wandelen met Meester Li

De wijze het landschap te aanschouwen, te zien, te voelen en te ervaren was voor mij geheel herkenbaar. Alle details zien, bewegingen, vormen, de natuur. Heel mooi beschreven. Het Taoïsme is een oosterse leer die zich niet laat sturen door benamingen of verklaringen maar door beelden, beweging, seizoenen, etc. Het is een vorm van één zijn met de natuur. De natuur laat zich niet sturen door een document. De natuur gaat haar eigen weg, laat zich niet leiden door een regel welke de mens heeft bedacht. Want daar gaat het fout, denken dat we het kunnen sturen. De mens denkt dat het de wereld kan ordenen, definiëren, het op een financiële waarde kan schatten. Het levert, zo denken we, ons comfortabele dingen op, zoals mooie woningen, auto’s, vliegtuigen, etc. De focus is echter op techniek en op het materiële. Hierdoor gaat er heel erg veel verloren. We vergeten de natuur, waardoor het landschap ziek wordt. De natuurlijke diversiteit neemt af, het klimaat wordt verstoord en doordat de mens niet in het ritme van de natuur mee beweegt ontstaat er een toenemende aantal mensen dat gestrest is. Maar ook neemt de ongelijkheid in de wereld toe. We denken het landschap met onze documenten en regels te sturen. Echter het landschap laat zich niet sturen. De boze wolf staat op het punt met zijn documenten en regels het systeem omver te blazen. Hoe dan ook, de natuur gaat de wedstrijd winnen.

Terug denkend aan mijn gesprek eerder in de supermarkt en uiteraard aan mijn visie hoe te bouwen aan een betere wereld, concludeer ik dat ik, mijn opdrachtgevers, de overheid, of wie dan ook, het niet voor het zeggen hebben. Mijn oproep om echt bewust eens naar de natuur te luisteren wordt hierdoor alleen maar gesterkt.